1. W celu zbadania wpływu marihuany oraz alkoholu, podczas przyjmowania w połączeniu z wydajnością oraz nastrojem człowieka, zaprojektowano specjalne badanie.
2. Dla każdej substancji zastosowano cztery warunki dawkowania (placebo oraz trzy dawki aktywne). Przetestowano wszystkie możliwe kombinacje tych warunków (tj. 16 grup).
3. W każdej grupie znajdowało się 20 osób, a w eksperymencie wzięło udział łącznie 320 osób. Każdy uczestnik wziął udział w badaniu tylko raz.
4. Zebrane dane dotyczyły sprawności psychomotorycznej zbadanej przy użyciu zestawu testów komputerowych, sprawdzania nastroju, subiektywnych ocen oraz stopnia zatrucia substancją i subiektywnej oceny wpływu substancji na umiejętności prowadzenia pojazdu oraz chęć prowadzenia pojazdu.
5. Testy obejmowały badanie umiejętności związanych z tymi, które uważane są za niezbędne do bezpiecznego prowadzenia pojazdu silnikowego.
6. Osoby, które wzięły udział w badaniu zostały zrekrutowane przy pomocy reklam w dwóch stacjach radiowych w Sydney, „Rock music”. Wszyscy wolontariusze byli świadomi efektów marihuany i byli w rzeczywistości czynnymi użytkownikami cannabis. Uznano również, że zakres spożywania alkoholu przez ochotników mieści się w normalnym zakresie używania go w społeczności.
7. Postawa dotycząca niebezpieczeństw związanych ze stosowaniem obydwu narkotyków wskazała, że próba populacyjna była mocno stronnicza w stosunku do alkoholu – na korzyść marihuany.
8. Subiektywna ocena dawki każdego narkotyku wykazała, że były one porównywalne. Badani ocenili intensywność efektów marihuany podobnie do efektów alkoholu. Wybrane dawki wydają się być zatem odpowiednie do dawek stosowanych przez społeczeństwo.
9. Oba narkotyki wywarły znaczący wpływ na miarę wydajności, na skali oceny zatrucia oraz miarę nastroju.
10. Jednakże – występowały zarówno ilościowe jak i jakościowe różnice między tymi efektami, zarówno w odniesieniu do miar wydajności, jak i subiektywnych efektów obu narkotyków.
11. Zdecydowanie, największy wpływ na testy miały efekty wytwarzane przez alkohol.
12. Wpływ alkoholu w połączeniu z marihuaną na umiejętności był zasadniczo jednym z nich. Marihuana miała tendencję do zwiększania intensywności efektów powodowanych przez alkohol. Istnieją jednak dowody sugerujące, że najniższa dawka marihuany wywoływała pewien stopień antagonizmu wobec działania alkoholu.
13. Marihuana nie miała wpływu na wchłanianie ani metabolizm alkoholu. Żadna z zastosowanych dawek marihuany nie wpłynęła na stężenie alkoholu we krwi.
14. Wyniki tego badania wyraźnie wskazują, że alkohol i marihuana są różnymi narkotykami. Wpływy na wydajność był jakościowo oraz ilościowo różny. Ponadto, różnice w charakterze subiektywnego zatrucia wywołanego przez narkotyki oraz zgłaszane zmiany nastroju (tj. stany lękowe, czujność), zdecydowanie sugerowały różne działania narkotyków.
15. Marihuana nie wpływała na zdolność oceny stopnia zatrucia alkoholem. Jednak na zdolność oceny zatrucia spowodowanego marihuaną, alkohol miał duży wpływ. Subiektywne zatrucie wytwarzane przez marihuanę wydaje się mieć bardziej subtelny charakter niż alkohol.
16. Przedstawiono dowody sugerujące, że pod wpływem alkoholu badani odpowiadają na pytania raczej pochopnie oraz nie spędzają odpowiedniej ilości czasu na zapewnieniu poprawnej odpowiedzi. Z drugiej strony, badania dotyczące marihuany sugerują wolniejsze oraz bardziej ostrożne podchodzenie do problemu – chociaż podobnie jak w przypadku alkoholu, odnotowano wyższy poziom błędu w odpowiedziach.
17. Przedstawiono dowody sugerujące, że marihuana może powodować okresowe przerwy w uważności.
18. Wyniki te silnie sugerują, że deficyt wydajności oraz zmiany w nastroju mocniej powodowane są przez alkohol niż przez marihuanę.
