Poziom magnezu w organizmie może mieć ogromny wpływ na jakość efektów oferowanych przez marihuanę.
Jeśli jesteś zdrową osobą z dobrym poziomem magnezu w organizmie, efekty będą najbardziej optymalne ze względu na prawidłową pracę nerwów i receptorów kannabinoidowych.
Jednak ze względu na złą dietę lub słaby stan zdrowia, wielu użytkowników marihuany może nie mieć dobrego poziomu magnezu, i często twierdzić będą, że efekty marihuany są słabe.
Jednak zagłębmy się w tej temat bardziej.
CHLOREK MAGNEZU
• Zdrowie i młodość
Magnez jest cudownym minerałem, ponieważ działa leczniczo na wiele chorób, a także ma zdolność odmładzania starzejącego się ciała. Wiemy, że jest on niezbędny w wielu reakcjach enzymatycznych, szczególnie w odniesieniu do produkcji energii komórkowej, dla zdrowia mózgu i układu nerwowego, a także dla zdrowych zębów i kości. Zaskakujące może być jednak to, że w postaci chlorku magnezu jest także imponującym środkiem zwalczającym infekcje.
Pierwszym wybitnym naukowcem, który zbadał i zaczął promować antybiotykowe działanie magnezu, był francuski chirurg, prof. Dr Pierre Delbet. W 1915 r. szukał on rozwiązania do oczyszczania ran żołnierzy, ponieważ odkrył, że tradycyjnie stosowane środki antyseptyczne faktycznie uszkadzały tkanki i zachęcały do infekcji zamiast im zapobiegać. We wszystkich jego testach roztwór chlorku magnezu był zdecydowanie najlepszy. Był nie tylko nieszkodliwy dla tkanek, ale także znacznie zwiększał aktywność leukocytów i fagocytozę, niszczenie drobnoustrojów.
Później prof. Delbet przeprowadził również eksperymenty z wewnętrznymi zastosowaniami chlorku magnezu i stwierdził, że jest on silnym stymulantem immunologicznym. W jego eksperymentach fagocytoza wzrosła nawet o 333%. Oznacza to, że po spożyciu chlorku magnezu ta sama liczba białych krwinek zniszczyła do trzech razy więcej drobnoustrojów niż wcześniej.
Stopniowo, prof. Delbet stwierdził, że chlorek magnezu jest korzystny w wielu chorobach. Obejmowały one choroby przewodu pokarmowego, takie jak zapalenie jelita grubego i problemy z pęcherzykiem żółciowym, chorobę Parkinsona, skurcze mięśni; trądzik, wypryski, łuszczycę, egzemę oraz swędzenie skóry; impotencję, przerost prostaty, problemy mózgowe i krążeniowe; astma, katar sienny, pokrzywka i reakcje anafilaktyczne. Włosy i paznokcie stały się mocniejsze i zdrowsze, a pacjenci mieli więcej energii.
Prof. Delbet stwierdził również bardzo dobry efekt zapobiegawczy w kontekście występowania raka oraz stanów przedrakowych, takich jak leukoplazja, hiperkeratoza i przewlekłe zapalenie sutka. Badania epidemiologiczne potwierdziły, że osoby mieszkające w regionie o glebie bogatej w magnez rzadziej chorowały na raka niż osoby mieszkające w regionach o niskim poziomie magnezu.
Inny francuski lekarz, A. Neveu, wyleczył kilku pacjentów cierpiących na błonicę z pomocą chlorku magnezu w ciągu dwóch dni. Opublikował również 15 przypadków poliomyelitis, które zostały wyleczone w ciągu kilku dni, jeśli leczenie rozpoczęto natychmiast. Neveu stwierdził również, że chlorek magnezu jest skuteczny w leczeniu astmy, zapalenia oskrzeli, zapalenia płuc i rozedmy płuc; zapalenia gardła, zapalenia migdałków, chrypki, przeziębienia, grypy, krztusiec, odry, różyczki, świnki, szkarlatyny; zatrucia, zapalenia żołądka i jelit, czyraków, ropni, bielenia, zakażonych ran oraz zapalenia kości i szpiku.
W ostatnich latach dr Vergini i inni potwierdzili te wcześniejsze wyniki i dodali więcej chorób do listy możliwych leczonych zastosowań: ostre ataki astmy, szok, tężec, półpasiec, ostre i przewlekłe zapalenie spojówek, zapalenie nerwu wzrokowego, choroby reumatyczne, wiele chorób alergicznych, zespół chronicznego zmęczenie oraz korzystne efekty w leczeniu raka. We wszystkich tych przypadkach zastosowano chlorek magnezu, który dawał znacznie lepsze wyniki niż inne związki magnezu.
• Układ nerwowy
Magnez działa uspokajająco na układ nerwowy. Dzięki temu jest często wykorzystywany do problemów ze snem. Ale co ważniejsze, można go użyć do uspokojenia podrażnionych i nadmiernie podekscytowanych nerwów. Jest to szczególnie przydatne w przypadku napadów padaczkowych, drgawek u kobiet w ciąży i „wstrząsów” występujących w alkoholizmie. Poziom magnezu jest na ogół niski u alkoholików, przyczyniając się lub powodując wiele problemów zdrowotnych. Jeśli poziom magnezu jest niski, nerwy tracą kontrolę nad aktywnością mięśni, oddychaniem i procesami mózgu. Zmęczenie nerwowe, tiki i drgawki, drżenie, drażliwość, nadwrażliwość, skurcze mięśni, niepokój, lęk, dezorientacja i nieregularne bicie serca reagują na wzrost poziomu magnezu. Częstym zjawiskiem niedoboru magnezu jest ostra reakcja mięśni na nieoczekiwany głośny hałas. Wprowadzono na rynek „tabletki na pamięć”, które składają się głównie z magnezu.
Wiele objawów choroby Parkinsona można przezwyciężyć dzięki wysokiej suplementacji magnezem, można zapobiec drganiom i złagodzić sztywność ciała oraz mięśni. W przypadku kobiet w ciąży mogą wystąpić drgawki, nudności, zawroty głowy i bóle głowy. W szpitalach leczy się to za pomocą naparów magnezowych. Ze względu na silne działanie relaksujące magnez pomaga nie tylko lepiej spać, ale jest także przydatny w przezwyciężaniu bólów głowy i migreny.
Z niedoborem magnezu wiąże się również liczba samobójstw. Im niższa zawartość magnezu w glebie i wodzie w danym regionie, tym wyższe są wskaźniki samobójstw.
Padaczka charakteryzuje się wyjątkowo niskim poziomem magnezu we krwi, płynie rdzeniowym i mózgu, powodując nadmierną pobudliwość w obszarach mózgu. Istnieje wiele doniesień o przyczynach padaczki, które znacznie poprawiają się lub znikają po suplementacji magnezem.W badaniu z 30 epileptykami 450 mg magnezu dostarczanego codziennie skutecznie kontrolowało napady padaczkowe. Inne badanie wykazało, że im niższe poziomy magnezu we krwi, tym cięższa jest padaczka. W większości przypadków magnez działa najlepiej w połączeniu z witaminą B6 i cynkiem. W wystarczających stężeniach magnez hamuje drgawki, ograniczając lub spowalniając rozprzestrzenianie się wyładowania elektrycznego z izolowanej grupy komórek mózgowych do reszty mózgu. Badania przeprowadzone na zwierzętach pokazują, że nawet początkowy wybuch komórek nerwowych, który rozpoczyna atak epileptyczny, można stłumić magnezem.
• Serce
Mięsień sercowy również potrzebuje odpowiednich poziomów magnezu. Ci, którzy umierają na zawał serca, mają bardzo niski poziom magnezu, ale wysoki poziom wapnia w mięśniach serca. Pacjenci z chorobą niedokrwienną serca, którzy byli leczeni dużymi ilościami magnezu, wykazali lepsze wyniki niż pacjenci leczeni lekami. Magnez rozszerza tętnice serca i obniża poziom cholesterolu i tłuszczu.
Z drugiej strony wysoki poziom wapnia powoduje zwężenie tętnic serca i zwiększa ryzyko zawału serca. Złogi wapnia w ścianach tętnic przyczyniają się do rozwoju miażdżycy. Tętnice stają się twarde i sztywne, co ogranicza przepływ krwi i powoduje wysokie ciśnienie krwi. Kraje o najwyższym stosunku wapnia do magnezu (wysoki poziom wapnia i niski poziom magnezu) w glebie i wodzie mają najwyższą zapadalność na choroby sercowo-naczyniowe. Na szczycie listy znajduje się Australia.
Na całym świecie spożycie magnezu zostało zmniejszone, a spożycie wapnia zwiększone z powodu intensywnego stosowania nawozów o wysokiej zawartości wapnia i niskiej zawartości magnezu. Dzięki temu spożycie magnezu z naszej żywności stale spadało w ciągu ostatnich pięćdziesięciu lat, podczas gdy stosowanie nawozów bogatych w wapń i chorób sercowo-naczyniowych znacznie wzrosło w tym samym czasie.
Diabetycy mają skłonności do chorowania na miażdżyce, zwyrodnienie tłuszczowe wątroby oraz choroby serca. Diabetycy mają niski poziom tkanki magnezowej. Często rozwijają się problemy z oczami – retinopatia. Diabetycy z najniższym poziomem magnezu doświadczają najcięższej retinopatii. Im niższa zawartość magnezu w wodzie, tym wyższa jest śmiertelność cukrzyków z powodu chorób układu krążenia. W amerykańskim badaniu śmiertelność z powodu cukrzycy była czterokrotnie wyższa na obszarach o niskim poziomie magnezu w wodzie w porównaniu z obszarami o wysokim poziomie magnezu w wodzie.
• Zdrowie kości i zębów
Władze medyczne twierdzą, że powszechnemu występowaniu osteoporozy i próchnicy w krajach zachodnich można zapobiec dzięki wysokiemu spożyciu wapnia. Jednak opublikowane dowody wskazują, że jest odwrotnie. Populacje azjatyckie i afrykańskie z bardzo niskim spożyciem około 300 mg wapnia dziennie doświadczają bardzo niewielkiej osteoporozy. Kobiety z Bantu, które spożywają od 200 do 300 mg wapnia dziennie, to osoby u których osteoporoza występuje najrzadziej na świecie. W krajach zachodnich o wysokim spożyciu produktów mlecznych średnie spożycie wapnia wynosi około 1000 mg. Im wyższe spożycie wapnia, zwłaszcza w postaci produktów z mleka krowiego (z wyjątkiem masła), tym większa zapadalność na osteoporozę.
Hormony przytarczyczne utrzymują równowagę wapnia, magnezu i fosforu. Jeśli wapń wzrośnie, magnez spadnie i odwrotnie. Przy niskim spożyciu magnezu wapń wydostaje się z kości, aby zwiększyć poziom tkanek, podczas gdy wysokie spożycie magnezu powoduje, że wapń wydostaje się z tkanek do kości. Wysokie spożycie fosforu bez wysokiego spożycia wapnia lub magnezu powoduje wypłukiwanie wapnia z kości. Wysokie spożycie fosforu z wysokim wapniem i magnezem prowadzi do mineralizacji kości.
Dr Barnett, chirurg ortopeda, praktykował w dwóch różnych hrabstwach USA o bardzo różnych poziomach minerałów w glebie i wodzie. W hrabstwie Dallas z wysokim stężeniem wapnia i niskiego magnezu przypadki osteoporozy i złamań szyjki kości udowej były bardzo częste, podczas gdy w Hereford z wysokim magnezem i niskim wapniem były naprawdę znikome. W hrabstwie Dallas zawartość magnezu w kościach wynosiła 0,5%, natomiast w Hereford 1,76%. W innym porównaniu zawartość magnezu w kościach osób cierpiących na osteoporozę wyniosła 0,62%, a u osób zdrowych 1,26%.
